رباعیهای مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱۱۰
| در ره چو بداشتم به سوگندانش | از شرم عرق کرد زخ خندانش | |||||
| پس بر رخ زرد من بخندید به لطف | عکس رخ من فتاد بر دندانش | |||||
| در ره چو بداشتم به سوگندانش | از شرم عرق کرد زخ خندانش | |||||
| پس بر رخ زرد من بخندید به لطف | عکس رخ من فتاد بر دندانش | |||||