رباعیهای مهستی گنجوی/رباعی شمارهٔ ۱
ظاهر
دوشینه شبم بود شبیه یلدا | آن مونس غمگسار نامد عمدا | |||||
شب تا به سحر ز دیده دُر میسفتم | میگفتم رب لاتذرنی فردا |
دوشینه شبم بود شبیه یلدا | آن مونس غمگسار نامد عمدا | |||||
شب تا به سحر ز دیده دُر میسفتم | میگفتم رب لاتذرنی فردا |