رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/در گوش دلم گفت فلک پنهانی
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
۱۷۲
| در گوش دلم گفت فلک پنهانی | حکمی که قضا بود ز من میدانی | |||||
| در گردش خویش اگر مرا دست بدی | خود را برهاندمی ز سرگردانی | |||||