رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/برخیز و مخور غم جهان گذران
۱۳۸
| برخیز و مخور غم جهانِ گذران | بنشین و دَمی بشادمانی گذران | |||||
| در طبع جهان اگر وفائی بودی | نوبت بتو خود نیامدی از دگران | |||||
رباعی ۱۳۸– آیا فلسفهٔ مرگ را از این بهتر میتوان بیان کرد و آیا نکته سنجی از این لطیف‌تر میشود.
این رباعی را در دیوان کمال‌الدّین اسمعیل هم آورده‌اند امّا سخن کاملاً خیّامی است.