رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/ای پیر خردمند پگه‌تر برخیز
۱۱۲
| ای پیر خردمند پگه‌تر برخیز | وان کودک خاک بیز را بنگر تیز | |||||
| پندش ده و گو که نرم نرمک می‌بیز | مغزِ سَرِ کیقباد و چشم پرویز | |||||
رباعی ۱۱۲– خواجه حافظ در این نوع معنی داد سخن را داده است میفرماید:
| سپهر بر شده پرویزنی است خون افشان | که ریزه‌اش سرِ کسری و تاج پرویز است | |||||
یا میگوید:
| قدح بشرط ادب گیر زانکه ترکیبش | ز کاسهٔ سرِ جمشید و بهمن است و قباد | |||||
و نیز:
| تکیه بر اختر شبگرد مکن کاین عیّار | تاج کاوس رُبود و کمر کیخسرو | |||||
و همچنین:
| بگذر ز کبر و ناز که دیده است روزگار | چین قبای قیصر و طَرف کلاه کی | |||||
و در کلمات بزرگان از این نوع بسیار است. پگه مخفف پگاه یعنی صبح زود