رباعیات خیام (تصحیح فروغی و غنی)/این عقل که در ره سعادت پوید
۶۵
| این عقل که در رَهِ سعادت پوید | روزی صدبار خود تُرا میگوید | |||||
| دریاب تو این یکدم وقتت که نهٔ | آن تره که بدروند و دیگر روید | |||||
رباعی ۶۵– این معنی را که انسان دوباره بدنیا نمیآید خیّام مکرّر پرورانده است از جمله در رباعی ۱۶۰ و ۱۶۳ با اینحال اگر شعر حاکی از عقیدهٔ شاعر باشد عجب است که دربارهٔ خیّام گفته‌اند مذهب تناسخ داشته است بعقیده ما اشعار خیّام نه دلالت بر مذهب تناسخ دارد نه بر انکار معاد و مُراد او اینست که انسان یک بار بیشتر در دنیا زندگی ندارد.