دیوان شمس/یا ویح نفسنا بفوات الفضائل
ظاهر
یا ویح نفسنا بفوات الفضائل | یا ویل روحنا بفسادالوسائل | |||||
قد حن واشتکی فلذا الصخر بکیا | علی علی هجران فخرالقبایل | |||||
لو ان فراقی حملالطور والصفا | زمانا یسیرا هدمت بالزلازل | |||||
لو ان شرارا من هوانا تبلجت | علی ظاهری احرقت کل العواذل | |||||
لو ان قلیلا من جمالک اثرت | علیالبر لم توحش فلا بالقوافل | |||||
بحق وصال نورالقلب فضله | بنور نای عن درکه کل فاضل | |||||
و حرمهی اسرار جرت و لطایف | کنیت بها سرا و لست بقایل | |||||
و جودک و النعماء ما لم تسمه | لسانی و قلبی عنه لیس بزائل | |||||
تجود بوصل مشرق باهر نری | به جملة حاجاتنا و المسائل | |||||
فانی لا اسطاع زورة زایر | بجفنین مقروحین در الهوامل | |||||
ارید ترابا من تراب فنائه | مدبر نورالعین منی و کاحل | |||||
اکل ثری تبریز مثل ترابه | فلا کان جسم قال روحی ممائلی | |||||
فلا زال شمس الدین مولا و سیدا | و ذو منة فی ذمتی و هو کافلی |