دیوان شمس/یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش
ظاهر
یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش | توبه کنان توبه را سیل ببردست دوش | |||||
عاشق صدسالهام توبه کجا من کجا | توبه صدساله را یار دراشکست دوش | |||||
باده خلوت نشین در دل خم مست شد | خلوت و توبه شکست مست برون جست دوش | |||||
ولوله در کو فتاد عقل درآمد که داد | محتسب عقل را دست فروبست دوش |