| | | | | | |
| |
گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو |
|
هین سلسله درجنبان ای ساقی جان برگو |
|
| |
سلطان خوشان آمد و آن شاه نشان آمد |
|
تا چند کشی گوشم ای گوش کشان برگو |
|
| |
سری است سمندر را ز آتش بنمی سوزد |
|
جانی است قلندر را نادرتر از آن برگو |
|
| |
بنگر حشر مستان از دست بنه دستان |
|
با رطل گران پیش آ با ضرب گران برگو |
|
| |
زان غمزه چون تیرش و ابروی کمان گیرش |
|
اسرار سلحشوری با تیر و کمان برگو |
|
| |
برگو هله جان برگو پیش همگان برگو |
|
و آن نکته که می‌دانی با او پنهان برگو |
|
| |
از جام رحیق او مست است عشیق او |
|
پیغام عقیق او ای گوهر کان برگو |
|
| |
من بی‌زبر و زیرم در پنجه آن شیرم |
|
ز احوال جهان سیرم ز احوال فلان برگو |
|
| |
زیر است نوای غم و اندرخور شادی بم |
|
یک لحظه چنین برگو یک لحظه چنان برگو |
|
| |
خورشید معینت شد اقبال قرینت شد |
|
مقصود یقینت شد بی‌شک و گمان برگو |
|
| |
چون بگذری ای عارف زین آب و گل ناشف |
|
زان سو مثل هاتف بی‌نام و نشان برگو |
|
| |
در عالم جان جا کن در غیب تماشا کن |
|
رویی به روان‌ها کن زین گرم روان برگو |
|
| |
من بیخود و سرمستم اینک سر خم بستم |
|
ای شاه زبردستم بی‌کام و دهان برگو |
|
