دیوان شمس/گر تو عودی سوی این مجمر بیا
ظاهر
گر تو عودی سوی این مجمر بیا | ور برانندت ز بام از در بیا | |||||
یوسفی از چاه و زندان چاره نیست | سوی زهر قهر چون شکر بیا | |||||
گفتنت الله اکبر رسمی است | گر تو آن اکبری اکبر بیا | |||||
چون می احمر سگان هم میخورند | گر تو شیری چون می احمر بیا | |||||
زر چه جویی مس خود را زر بساز | گر نباشد زر تو سیمین بر بیا | |||||
اغنیا خشک و فقیران چشم تر | عاشقا بیشکل خشک و تر بیا | |||||
گر صفتهای ملک را محرمی | چون ملک بیماده و بینر بیا | |||||
ور صفات دل گرفتی در سفر | همچو دل بیپا بیا بیسر بیا | |||||
چون لب لعلش صلایی میدهد | گر نهای چون خاره و مرمر بیا | |||||
چون ز شمس الدین جهان پرنور شد | سوی تبریز آ دلا بر سر بیا |