| | | | | | |
| |
کی باشد اختری در اقطار |
|
در برج چنین مهی گرفتار |
|
| |
آواره شده ز کفر و ایمان |
|
اقرار به پیش او چو انکار |
|
| |
کس دید دلی که دل ندارد |
|
با جان فنا به تیغ جان دار |
|
| |
من دیدم اگر کسی ندیدست |
|
زیرا که مرا نمود دیدار |
|
| |
علم و عملم قبول او بس |
|
ای من ز جز این قبول بیزار |
|
| |
گر خواب شبم ببست آن شه |
|
بخشید وصال و بخت بیدار |
|
| |
این وصل به از هزار خوابست |
|
از خواب مکن تو یاد زنهار |
|
| |
از گریه خود چه داند آن طفل |
|
کاندر دل‌ها چه دارد آثار |
|
| |
می‌گرید بی‌خبر ولیکن |
|
صد چشمه شیر از او در اسرار |
|
| |
بگری تو اگر اثر ندانی |
|
کز گریه تست خلد و انهار |
|
| |
امشب کر و فر شهریاریش |
|
اندر ده ماست شاه و سالار |
|
| |
نی خواب رها کند نه آرام |
|
آن صبح صفا و شیر کرار |
|
