دیوان شمس/کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من
ظاهر
کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من | شکر خدا را که خرم برد صداع از سر من | |||||
گاو اگر نیز رود تا برود غم نخورم | نیست ز گاو و شکمش بوی خوش عنبر من | |||||
گاو و خری گر برود باد ابد در دو جهان | دلبر من دلبر من دلبر من دلبر من | |||||
حلقه به گوش است خرم گوش خر و حلقه زر | حیف نگر حیف نگر وازر من وازر من | |||||
سر کشد و ره نرود ناز کند جو نخورد | جز تل سرگین نبود خدمت او بر در من | |||||
گاو بر این چرخ بر این گاو دگر زیر زمین | زین دو اگر من بجهم بخت بود چنبر من | |||||
رفتم بازار خران این سو و آن سو نگران | از خر و از بنده خر سیر شد این منظر من | |||||
گفت کسی چون خر تو مرد خری هست بخر | گفتم خاموش که خر بود به ره لنگر من |