دیوان شمس/کسی که عاشق آن رونق چمن باشد
ظاهر
کسی که عاشق آن رونق چمن باشد | عجب مدار که در بیدلی چو من باشد | |||||
حدیث صبر مگویید صبر را ره نیست | در آن دلی که بدان یار ممتحن باشد | |||||
چو عشق سلسله خویش را بجنباند | جنون عقل فلاطون و بوالحسن باشد | |||||
به جان عشق که جانی ز عشق جان نبرد | وگر درونه صد برج و صد بدن باشد | |||||
اگر چو شیر شوی عشق شیرگیر قویست | وگر چه پیل شوی عشق کرکدن باشد | |||||
وگر به قعر چهی درروی برای گریز | چو دلو گردن از او بسته رسن باشد | |||||
وگر چو موی شوی موی میشکافد عشق | وگر کباب شوی عشق باب زن باشد | |||||
امان عالم عشقست و معدلت هم از اوست | وگر چه راه زن عقل مرد و زن باشد | |||||
خموش کن که سخن را وطن دمشق دلست | مگو غریب ورا کش چنین وطن باشد |