| | | | | | |
| |
چو کارزار کند شاه روم با شمشاد |
|
چگونه گردم خرم چگونه باشم شاد |
|
| |
جهان عقل چو روم و جهان طبع چو زنگ |
|
میان هر دو فتاده‌ست کارزار و جهاد |
|
| |
شما و هر چه مراد شماست در عالم |
|
من و طریق خداوند مبدا و ایجاد |
|
| |
به اختلاف دو شمشیر نیست امن طریق |
|
که اختلاف مقرر ز شورش اضداد |
|
| |
ولیک ملک مقرر نصیبه خردست |
|
که امن و خوف نداند کلوخ و سنگ و جماد |
|
| |
چراغ عقل در این خانه نور می‌ندهد |
|
ز پیچ پیچ که دارد لهب ز یاغی باد |
|
| |
فرشته رست به علم و بهیمه رست به جهل |
|
میان دو به تنازغ بماند مردم زاد |
|
| |
گهی همی‌کشدش علم سوی علیین |
|
گهیش جهل به پستی که هر چه بادا باد |
|
| |
نشسته جان که به یک سو کند ظفر این را |
|
که تا رهم ز کشاکش شوم خوش و منقاد |
|
| |
چو نیم کاره شد این قصه چون دهان بستی |
|
ز بیم ولوله و شر و فتنه و فریاد |
|
