دیوان شمس/چو برقی میجهد چیزی عجب آن دلستان باشد
ظاهر
چو برقی میجهد چیزی عجب آن دلستان باشد | از آن گوشه چه میتابد عجب آن لعل کان باشد | |||||
چیست از دور آن گوهر عجب ماهست یا اختر | که چون قندیل نورانی معلق ز آسمان باشد | |||||
عجب قندیل جان باشد درفش کاویان باشد | عجب آن شمع جان باشد که نورش بیکران باشد | |||||
گر از وی درفشان گردی ز نورش بینشان گردی | نگه دار این نشانی را میان ما نشان باشد | |||||
ایا ای دل برآور سر که چشم توست روشنتر | بمال آن چشم و خوش بنگر که بینی هر چه آن باشد | |||||
چو دیدی تاب و فر او فنا شو زیر پر او | ازیرا بیضه مقبل به زیر ماکیان باشد | |||||
چو ما اندر میان آییم او از ما کران گیرد | چو ما از خود کران گیریم او اندر میان باشد | |||||
نماید ساکن و جنبان نه جنبانست و نه ساکن | نماید در مکان لیکن حقیقت بیمکان باشد | |||||
چو آبی را بجنبانی میان نور عکس او | بجنبد از لگن بینی و آن از آسمان باشد | |||||
نه آن باشد نه این باشد صلاح الحق و دین باشد | اگر همدم امین باشد بگویم کان فلان باشد |