| | | | | | |
| |
چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات |
|
چون نبینی بی‌جهت را نور او بین در جهات |
|
| |
حوریان بین نوریان بین زیر این ازرق تتق |
|
مسلمات ممنات قانتات تائبات |
|
| |
هر یکی با نازباز و هر یکی عاشق نواز |
|
هر یکی شمع طراز و هر یکی صبح نجات |
|
| |
هر یکی بسته دهان و موشکاف اندر بیان |
|
هر یکی شکرستان و هر یکی کان نبات |
|
| |
جان کهنه می‌فشان و جان تازه می‌ستان |
|
در فقیری می‌خرام و می‌ستان ز ایشان زکات |
|
| |
شیر جان زین مریمان خور چونک زاده ثاینی |
|
تا چو عیسی فارغ آیی از بنین و از بنات |
|
| |
روز و شب را چون دو مجنون درکشان در سلسله |
|
ای که هر روزت چو عید و هر شبت قدر و برات |
|
| |
چونک شه بنمود رخ را اسب شد همراه پیل |
|
عقل مسکین گشت مات و جان میان برد و مات |
|
| |
عاشقان را وقت شورش ابله و شپشپ مبین |
|
کوه جودی عاجز آید پیش ایشان در ثبات |
|
| |
جان جمله پیشه‌ها عشقست اما آنک او |
|
تره زار دل نبیند درفتد در ترهات |
|
| |
من خمش کردم چو دیدم خوشتر از خود ناطقی |
|
پیش او میرم بگویم اقتلونی یا ثقات |
|
| |
شمس تبریزی چو بگشاید دهان چون شکر |
|
از طرب در جنبش آید هم رمیم و هم رفات |
|
| |
رو خمش کن قول کم گو بعد از این فعال باش |
|
چند گویی فاعلاتن فاعلاتن فاعلات |
|
