دیوان شمس/چون در عدم آییم و سر از یار برآریم
ظاهر
چون در عدم آییم و سر از یار برآریم | از سنگ سیه نعره اقرار برآریم | |||||
بر کارگه دوست چو بر کار نشینیم | مر جمله جهان را همه از کار برآریم | |||||
گلزار رخ دوست چو بیپرده ببینیم | صد شعله ز عشق از گل گلزار برآریم | |||||
بر دلدل دل چون فکند دولت ما زین | بس گرد که ما از ره اسرار برآریم | |||||
چون از می شمس الحق تبریز بنوشیم | صد جوش عجب از خم و خمار برآریم |