دیوان شمس/چون خانه روی ز خانه ما
ظاهر
چون خانه روی ز خانه ما | با آتش و با زبانه ما | |||||
با رستم زال تا نگویی | از رخش و ز تازیانه ما | |||||
زیرا جز صادقان ندانند | مکر و دغل و بهانه ما | |||||
اندر دل هیچ کس نگنجیم | چون در سر اوست شانه ما | |||||
هر جا پر تیر او ببینی | آن جاست یقین نشانه ما | |||||
از عشق بگو که عشق دامست | زنهار مگو ز دانه ما | |||||
با خاطر خویش تا نگویی | ای محرم دل فسانه ما | |||||
گر تو به چنینهای بگویی | والله که تویی چنانه ما | |||||
اندر تبریز بد فلانی | اقبال دل فلانه ما |