دیوان شمس/چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی

by مولوی

	چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی			درون روزن عالم چو روز بخت فتادی
	هزار سوسن نادر ز روی گل بشکفتی			هزار رسم دل افزا بدان چمن بنهادی
	هزار اطلس کحلی بنفشه وار دریدی			که پر و بال مریدی و جان جان مرادی
	در آن زمان که به خوبی کلاه عقل ربایی			نه عقل پره کاه‌ست و تو به لطف چو بادی
	چه عقل دارد آن گل که پیش باد ستیزد			نه از نسیم ویستش جمال و نیک نهادی
	میی که کف تو بخشد دو صد خمار به ارزد			چگونه گیج نگردد سر وجود ز شادی