پرش به محتوا

دیوان شمس/چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال)
  چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بی‌زوال  
  چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال  
  آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول آه ز یار ملول چند نماید ملال  
  آن که همی‌خوانمش عجز نمی‌دانمش تا که بترسانمش از ستم و از وبال  
  جمله سال و جواب زوست منم چون رباب می‌زندم او شتاب زخمه که یعنی بنال  
  یک دم بانگ نجات یک دم آواز مات می‌زند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال  
  تصلح میزاننا تحسن الحاننا تذهب احزاننا انت شدید المحال