دیوان شمس/پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم
ظاهر
پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم | دیوانه چون نگردم زنجیر چون نگیرم | |||||
چون باده تو خوردم من محو چون نگردم | تو چون میی من آبم تو شهد و من چو شیرم | |||||
بگشا دهان خود را آن قند بیعدد را | عذر ار نمیپذیری من عشوه می پذیرم | |||||
دانی که از چه خندم از همت بلندم | زیرا به شهر عشقت بر عاشقان امیرم | |||||
با عشق لایزالی از یک شکم بزادم | نوعشق می نمایم والله که سخت پیرم | |||||
آن چشم اگر گشایی جز خویش را نشایی | ور این نظر گشایی دانی که بینظیرم | |||||
اندر تنور سردان آتش زنم چو مردان | و اندر تنور گرمان من پختهتر خمیرم | |||||
در لطف همچو شیرم اندر گلو نگیرم | تا در غلط نیفتی گر شور چون پنیرم | |||||
در عشق شمس تبریز سلطان تاجدارم | چون او به تخت آید من پیش او وزیرم |