دیوان شمس/هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا
ظاهر
هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا | اذکرنی و امضه طیب زمان سلفا | |||||
یا رشا الحاظه صیرن روحی هدفا | یا قمرا الفاظه اورثن قلبی شرفا | |||||
شوقنی ذوقنی ادرکنی اضحکنی | افقرنی اشکرنی صاحب جود و علا | |||||
اذا حدا طیبنی و ان بدا غیبنی | و ان نای شیبنی لا زال یوم الملتقی | |||||
اکرم بحبی سامیا اضحی لصید رامیا | حتی رمی باسهم فیهن سقمی و شفا | |||||
یا قمر الطوارق تاجا علی المفارق | لاح من المشارق بدل لیلتی ضحی | |||||
لاح مفاز حسن یفتح عنها الوسن | یا ثقتی لا تهنوا و اعتجلوا مغتنما | |||||
یا نظری صل لما غمضت عنه النظرا | اغضبه فاستترا عاد الی ما لا یری | |||||
کن دنفا مقتربا ممتثلا مضطربا | منتقلا مغتربا مثل شهاب فی السما | |||||
یا من یری و لا یری زال عن العین الکری | قلبی عشیق للسری فانتهضوا لماورا |