دیوان شمس/همتم شد بلند و تدبیرم

by مولوی

	همتم شد بلند و تدبیرم			جز به پیش تو من نمی‌میرم
	تو دهانم گرفته‌ای که خموش			تو دهان گیر و من جهان گیرم
	زان ز عالم ربوده‌ام حلقه			که به دست توست زنجیرم
	پیر ما را ز سر جوان کرده‌ست			لاجرم هم جوان و هم پیرم
	چون گشاد من از کمان تو است			راست رو خصم دوز چون تیرم
	با گشادت چه جای تیر و کمان			هر دو را بشکنم بنپذیرم
	دیدن غیر تو نفاق بود			من نه مرد نفاق و تزویرم
	با من آمیختی چو شکر و شیر			چون شکر در گداز از آن شیرم
	طاقتم طاق شد ز جفتی خویش			درمیفکن دگر به تأخیرم
	درد تأخیر چون برآرد دود			بررود تا اثیر تأثیرم