دیوان شمس/هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم
ظاهر
هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم | جهت توشه ره ذکر وصالت بردیم | |||||
تا که ما را و تو را تذکرهای باشد یاد | دل خسته به تو دادیم و خیالت بردیم | |||||
آن خیال رخ خوبت که قمر بنده اوست | وان خم ابروی مانند هلالت بردیم | |||||
وان شکرخنده خوبت که شکر تشنه اوست | ز شکرخانه مجموع خصالت بردیم | |||||
چون کبوتر چو بپریم به تو بازآییم | زانک ما این پر و بال از پر و بالت بردیم | |||||
هر کجا پرد فرعی به سوی اصل آید | هر چه داریم همه از عز و جلالت بردیم | |||||
شمس تبریز شنو خدمت ما را ز صبا | گر شمال است و صبا هم ز شمالت بردیم |