دیوان شمس/هر لحظه یکی صورت میبینی و زادن نی
ظاهر
هر لحظه یکی صورت میبینی و زادن نی | جز دیده فزودن نی جز چشم گشودن نی | |||||
از نعمت روحانی در مجلس پنهانی | چندانک خوری می خور دستوری دادن نی | |||||
آن میوه که از لطفش می آب شود در کف | و آن میوه نورش را بر کف به نهان نی | |||||
این بوی که از زلف آن ترک خطا آمد | در مشک تتاری نی در عنبر و لادن نی | |||||
میکوبد تقدیرش در هاون تن جان را | وین سرمه عشق او اندرخور هاون نی | |||||
دیدی تو چنین سرمه کو هاونها ساید | تا بازرود آن جا آن جا که تو و من نی | |||||
آن جا روش و دین نی جز باغ نوآیین نی | جز گلبن و نسرین نی جز لاله و سوسن نی | |||||
بگذار تنیها را بشنو ارنیها را | چون سوخت منیها را پس طعنه گه لن نی | |||||
تن را تو مبر سوی شمس الحق تبریزی | کز غلبه جان آن جا جای سر سوزن نی |