دیوان شمس/هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما
ظاهر
هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما | یا صاحبی اننی مستهلک لو لاکما | |||||
ای یوسف صد انجمن یعقوب دیدستی چو من | اصفر خدی من جوی و ابیض عینی من بکا | |||||
از چشم یعقوب صفی اشکی دوان بین یوسفی | تجری دموعی بالولا من مقلتی عین الولا | |||||
صد مصر و صد شکرستان درجست اندر یوسفان | الصید جل او صغر فالکل فی جوف الفرا | |||||
اسباب عشرت راست شد هر چه دلم میخواست شد | فالوقت سیف قاطع لا تفتکر فیما مضی | |||||
جان باز اندر عشق او چون سبط موسی را مگو | اذهب و ربک قاتلا انا قعودها هنا | |||||
هرگز نبینی در جهان مظلومتر زین عاشقان | قولوا لاصحاب الحجی رفقا بارباب الهوی | |||||
گر درد و فریادی بود در عاقبت دادی بود | من فضل رب محسن عدل علی العرش استوی | |||||
گر واقفی بر شرب ما وز ساقی شیرین لقا | الزمه و اعلم ان ذا من غیره لا یرتجی | |||||
کردیم جمله حیلهها ای حیله آموز نهی | ماذا تری فیما تری یا من یری ما لا یری | |||||
خاموش و باقی را بجو از ناطق اکرام خو | فالفهم من ایحائه من کل مکروه شفا |