دیوان شمس/نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد

by مولوی

	نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد			دل سبد آمد مکن هر سقطی در سبد
	آنک تواضع کند نگذرد از حد خویش			یابد او هستی باقی بیرون ز حد
	وا کن صندوق زر بر سر ایمان فشان			کخر صندوق تو نیست یقین جز لحد
	تو لحد خویش را پر کن از زر صدق			پر مکنش از مس شهوت و حرص و حسد
	هر چه تو را غیر تو آن بدهد رد کنی			چون بدهی تو همان دانک شود بر تو رد
	قلب میاور بدانک غره کنی مشتری			ترس ز ویل لکل جمع مالاوعد
	آنک گشادی نمود نفس تو را تنگیست			گفت خدا نفس را بسته امش فی کبد