| | | | | | |
|
نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند |
|
که سخت دست درازند بسته پات کنند |
|
|
نگفتمت که بدان سوی دام در دامست |
|
چو درفتادی در دام کی رهات کنند |
|
|
نگفتمت به خرابات طرفه مستانند |
|
که عقل را هدف تیر ترهات کنند |
|
|
چو تو سلیم دلی را چو لقمه بربایند |
|
به هر پیاده شهی را به طرح مات کنند |
|
|
بسی مثال خمیرت دراز و گرد کنند |
|
کهت کنند و دو صد بار کهربات کنند |
|
|
تو مرد دل تنکی پیش آن جگرخواران |
|
اگر روی چو جگربند شوربات کنند |
|
|
تو اعتماد مکن بر کمال و دانش خویش |
|
که کوه قاف شوی زود در هوات کنند |
|
|
هزار مرغ عجب از گل تو برسازند |
|
چو ز آب و گل گذری تا دگر چههات کنند |
|
|
برون کشندت از این تن چنان که پنبه ز پوست |
|
مثال شخص خیالیت بیجهات کنند |
|
|
چو در کشاکش احکام راضیت یابند |
|
ز رنجها برهانند و مرتضات کنند |
|
|
خموش باش که این کودنان پست سخن |
|
حشیشیاند و همین لحظه ژاژخات کنند |
|