| | | | | | |
| |
نگار خوب شکربار چونست |
|
چراغ دیده و دیدار چونست |
|
| |
عجب آن غمزه غماز چونست |
|
عجب آن طره طرار چونست |
|
| |
عجب آن شهره بازار خوبی |
|
عجب آن رونق گلزار چونست |
|
| |
دلم از مهر در ماتم نشسته‌ست |
|
عجب در مهر دل دلدار چونست |
|
| |
ز لطف خویش یارم خواند آن یار |
|
عجب آن یار بی این یار چونست |
|
| |
به ظاهر بندگان را می‌نوازد |
|
عجب با بنده در اسرار چونست |
|
| |
چو اول دیدمش جانیم بخشید |
|
بدانستم که در ایثار چونست |
|
| |
اگر دوباره کردی آن کرم را |
|
یقین گشتی که در تکرار چونست |
|
| |
عجب آن شعر اطلس پوش جعدش |
|
بگرد اطلس رخسار چونست |
|
| |
طبیب عاشقان را بازپرسید |
|
که تا آن نرگس بیمار چونست |
|
| |
عجب آن نافه تاتار چونست |
|
عجب آن طره بلغار چونست |
|
| |
عجب بر دایره خط محقق |
|
که بشکسته‌ست صد پرگار چونست |
|
| |
من زارم اسیر ناله زیر |
|
نپرسد روزکی کان زار چونست |
|
| |
دلم دزد نظر او دزد این دزد |
|
عجب آن دزد دزدافشار چونست |
|
| |
تو را ای دوست چون من یار غارم |
|
سری در غار کن کاین غار چونست |
|
| |
که تا بینم تو را جان برفشانم |
|
نمایم خلق را نظار چونست |
|
| |
نهایت نیست گفتم را ولیکن |
|
نمودم شکل آن گفتار چونست |
|
