دیوان شمس/ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی
ظاهر
ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی | تو به هر نیت خود مسخره ابلیسی | |||||
از برای علف دیو تو قربان تنی | بز دیوی تو مگر یا بره ابلیسی | |||||
سره مردا چه پشیمان شدهای گردن نه | که در این خوردن سیلی سره ابلیسی | |||||
شلغم پخته تو امید ببر زان تره زار | ز آنک در خدمت نان چون تره ابلیسی | |||||
نان ببینی تو و حیزانه درافتی در رو | عاشق نطفه دیو و نره ابلیسی | |||||
نیت روزه کنی توبره گوید کای خر | سر فروکن خر باتوبره ابلیسی | |||||
از حقیقت خبرت نیست که چون خواهد بود | تو بدان علم و هنر قوصره ابلیسی | |||||
در غم فربهی گوشت تو لاغر گشتی | ناله برداشته چون حنجره ابلیسی | |||||
کفر و ایمان چه میخور چو سگان قی میکن | ز آنک تو ممنه و کافره ابلیسی | |||||
تا دم مرگ و دم غرغره چون سرکه بد | ترش و گنده تو چون غرغره ابلیسی | |||||
گرد آن دایره گرده و خوان پر چو مگس | تا قیامت تو که از دایره ابلیسی |