| | | | | | |
| |
می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان |
|
سوی عنقا می کشاند استخوان عاشقان |
|
| |
ای دریغا چشم بودی تا بدیدی در هوا |
|
تا روان دیدی روان گشته روان عاشقان |
|
| |
اشتران سربریده پای بالا می نهند |
|
اشتر باسر مجو در کاروان عاشقان |
|
| |
آن جنازه برپریدی گر نگفتی غیرتش |
|
بی نشان رو بی‌نشان رو بی‌نشان عاشقان |
|
| |
چون به گورستان درآید استخوان عاشقی |
|
صد نواله پیچد از وی میرخوان عاشقان |
|
| |
ذره ذره دف زدی و کف زدی در عرس او |
|
گر روا بودی شدن پیدا نهان عاشقان |
|
| |
چون تن عاشق درآید همچو گنجی در زمین |
|
صد دریچه برگشاید آسمان عاشقان |
|
| |
در کفن پیچید بینید ای عزیزان کوه قاف |
|
چشم بند است این عجب یا امتحان عاشقان |
|
| |
خرمن گل بود و شد از مرگ شاخ زعفران |
|
صد گلستان بیش ارزد زعفران عاشقان |
|
| |
ای رسول غیرت مردان دهانم را مگیر |
|
تا دو سه نکته بگویم از زبان عاشقان |
|
