دیوان شمس/می‌آید سنجق بهاری
| می‌آید سنجق بهاری | لشکرکش شور و بی‌قراری | |||||
| گلزار نقاب می‌گشاید | بلبل بگرفت باز زاری | |||||
| بر کف بنهاده لاله جامی | کای نرگس مست بر چه کاری | |||||
| امروز بنفشه در رکوع است | می‌جوید از خدای یاری | |||||
| سرها ز مغاره کرده بیرون | آن لاله رخان کوهساری | |||||
| یا رب که که را همی‌فریبند | خوش می‌نگرند در شکاری | |||||
| منگر به سمن به چشم خردی | منگر به چمن به چشم خواری | |||||
| زیرا به مسافران عزت | گر خوار نظر کنی نیاری | |||||
| بشنو ز زبان سبز هر برگ | کز عیب بروید آنچ کاری | |||||
| گشته‌ست زبان گاو ناطق | در حمد و ثنا و شکر آری | |||||
| عذرت نبود ز یأس از آن کو | بخشد به کلوخ خوش عذاری | |||||
| بابرگ شد آن کلوخ جان یافت | در شکر نمود جان سپاری | |||||
| صد میوه چو شیشه‌های شربت | هر یک مزه‌ای به خوشگواری | |||||
| بعضی چو شکر اگر شکوری | بعضی ترشند اگر خماری | |||||
| خاموش نشین و مستمع باش | نی واعظ خلق شو نه قاری | |||||