پرش به محتوا

دیوان شمس/مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر

از ویکی‌نبشته
دیوان شمس (غزلیات) از مولوی
(مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر)
  مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر رخش کنار ندارد از او کنار مگیر  
  جهان شکارگهی دان ز هر طرف صیدی درآ چو شیر بجز شیر نر شکار مگیر  
  هوای نفس مهارست و خلق چون شتران به غیر آن شتر مست را مهار مگیر  
  وجود جمله غبارست تابش از مه ماست به ماه پشت میار و ره غبار مگیر  
  بران ز پیش جهان را که مار گنج تواست تواش به حسن چو طاووس گیر و مار مگیر  
  چو خلق بر کف دستت نهند چون سیماب ز عشق بر کف سیماب شو قرار مگیر  
  به حس دست بدان ار چه چشم تو بستست ز گلشن ازلی گل بچین و خار مگیر  
  به بوی آن گل بگشاد دیده یعقوب نسیم یوسف ما را ز کرته خوار مگیر  
  کیست یوسف جان شاه شمس تبریزی به غیر حضرت او را تو اعتبار مگیر