دیوان شمس/من دلق گرو کردم عران خراباتم
ظاهر
من دلق گرو کردم عریان خراباتم | خوردم همه رخت خود مهمان خراباتم | |||||
ای مطرب زیبارو دستی بزن و برگو | تو آن مناجاتی من آن خراباتم | |||||
خواهی که مرا بینی ای بسته نقش تن | جان را نتوان دیدن من جان خراباتم | |||||
نی مرد شکم خوارم نی درد شکم دارم | زین مایده بیزارم بر خوان خراباتم | |||||
من همدم سلطانم حقا که سلیمانم | کلی همه ایمانم ایمان خراباتم | |||||
با عشق در این پستی کردم طرب و مستی | گفتم چه کسی گفتا سلطان خراباتم | |||||
هر جا که همیباشم همکاسه اوباشم | هر گوشه که می گردم گردان خراباتم | |||||
گویی بنما معنی برهان چنین دعوی | روشنتر از این برهان برهان خراباتم | |||||
گر رفت زر و سیمم با سینه سیمینم | ور بیسر و سامانم سامان خراباتم | |||||
ای ساقی جان جانی شمع دل ویرانی | ویران دلم را بین ویران خراباتم | |||||
گویی که تو را شیطان افکند در این ویران | خوبی ملک دارد شیطان خراباتم | |||||
هر گه که خمش باشم من خم خراباتم | هر گه که سخن گویم دربان خراباتم |