دیوان شمس/من اگر پرغم اگر خندانم
| من اگر پرغم اگر خندانم | عاشق دولت آن سلطانم | |||||
| هوس عشق ملک تاج من است | اگرم تاج دهی نستانم | |||||
| رنگ شاخ گل او برگ من است | زانک من بلبل آن بستانم | |||||
| جز که بر خاک درش ننشینم | جز که در جان و دلش ننشانم | |||||
| روز و شب غرقه شیر و شکرم | در گل و یاسمن و ریحانم | |||||
| گر خراب است جهان گر معمور | من خراب ویم این می دانم | |||||
| نظری هست ملک را بر من | گر چه با خاک زمین یک سانم | |||||
| زر با خاک درآمیخته‌ام | باش در کوره روم در کانم | |||||