دیوان شمس/من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا
ظاهر
من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا | آن جام جان افزای را برریز بر جان ساقیا | |||||
بر دست من نه جام جان ای دستگیر عاشقان | دور از لب بیگانگان پیش آر پنهان ساقیا | |||||
نانی بده نان خواره را آن طامع بیچاره را | آن عاشق نانباره را کنجی بخسبان ساقیا | |||||
ای جان جان جان جان ما نامدیم از بهر نان | برجه گدارویی مکن در بزم سلطان ساقیا | |||||
اول بگیر آن جام مه بر کفه آن پیر نه | چون مست گردد پیر ده رو سوی مستان ساقیا | |||||
رو سخت کن ای مرتجا مست از کجا شرم از کجا | ور شرم داری یک قدح بر شرم افشان ساقیا | |||||
برخیز ای ساقی بیا ای دشمن شرم و حیا | تا بخت ما خندان شود پیش آی خندان ساقیا |