دیوان شمس/منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم
ظاهر
منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم | که بر آن کس که نه عاشق بجز انکار ندارم | |||||
دل غیر تو نجویم سوی غیر تو نپویم | گل هر باغ نبویم سر هر خار ندارم | |||||
به تو آوردم ایمان دل من گشت مسلمان | به تو دل گفت که ای جان چو تو دلدار ندارم | |||||
چو تویی چشم و زبانم دو نبینم دو نخوانم | جز یک جان که تویی آن به کس اقرار ندارم | |||||
چو من از شهد تو نوشم ز چه رو سرکه فروشم | جهت رزق چه کوشم نه که ادرار ندارم | |||||
ز شکربوره سلطان نه ز مهمانی شیطان | بخورم سیر بر این خوان سر ناهار ندارم | |||||
نخورم غم نخورم غم ز ریاضت نزنم دم | رخ چون زر بنگر گر زر بسیار ندارم | |||||
نخورد خسرو دل غم مگر الا غم شیرین | به چه دل غم خورم آخر دل غمخوار ندارم | |||||
پی هر خایف و ایمن کنمی شرح ولیکن | ز سخن گفتن باطن دل گفتار ندارم | |||||
تو که بیداغ جنونی خبری گوی که چونی | که من از چون و چگونه دگر آثار ندارم | |||||
چو ز تبریز برآمد مه شمس الحق و دینم | سر این ماه شبستان سپهدار ندارم |