دیوان شمس/منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم

by مولوی

	منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم			دل و جان را ز تو دیدم دل و جان را به تو دادم
	کتب العشق بانی بهوی العاشق اعلم			فالیه نتراجع و الیه نتحاکم
	چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم			چو قبای تو بپوشم ملکم شاه قبادم
	قمر الحسن اتانی و الی الوصل دعانی			و رعانی و سقانی هو فی الفضل مقدم
	ز میانم چو گزیدی کمر مهر تو بستم			چو بدیدم کرم تو به کرم دست گشادم
	نصر العشق اجیبوا و الی الوصل انیبوا			طلع البدر فطیبوا قدم الحب و انعم
	چه کنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود کس			چه کنم سیم و درم را چو در این گنج فتادم
	لمع العشق توالی و علی الصبر تعالی			طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم
	چو تویی شادی و عیدم چه نکوبخت و سعیدم			دل خود بر تو نهادم به خدا نیک نهادم
	خدعونی نهبونی اخذونی غلبونی			وعدونی کذبونی فالی من اتظلم
	نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم			نه اسیر شب و روزم نه گرفتار کسادم
	ملک الشرق تشرق و علی الروح تعلق			غسق النفس تفرق ربض الکفر تهدم
	چه کساد آید آن را که خریدار تو باشی			چو فزودی تو بهایم که کند طمع مزادم
	نفس العشق عتادی و عمیدی و عمادی			فمن العشق تدثر و من العشق تختم
	روش زاهد و عابد همگی ترک مراد است			بنما ترک چه گویم چو تویی جمله مرادم
	لک یا عشق وجودی و رکوعی و سجودی			لک بخلی لک جودی و لک الدهر منظم
	چو مرا دیو ربودی طربم یاد تو بودی			تو چنانم بربودی که بشد یاد ز یادم
	الف الدهر بعادی جرح البعد فادی			فقد النوم وسادی و سعاداتی نوم
	به صفت کشتی نوحم که به باد تو روانم			چو مرا باد تو دادی مده ای دوست به بادم
	فاری الشمل تفرق و اری الستر تمزق			و اری السقف تخرق و اری الموج تلاطم
	من اگر کشتی نوحم چه عجب چون همه روحم			من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم
	و اری البدر تکور و اری النجم تکدر			و اری البحر تسجر و اری الهلک تفاقم
	چو به بحر تو درآیم به مزاج آب حیاتم			چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم
	فقد اهدانی ربی و اتی الجد بحبی			نهض الحب لطبی و تدارک و ترحم
	به خدا باز سپیدم که به شاه است امیدم			سوی مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم
	نزل العشق بداری معه کاس عقاری			هو معراج سواری و علی السطح کسلم
	چو بسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم			ز تو گریم ز تو خندم ز تو غمگین ز تو شادم
	بک احیی و اموت بک امسک و افوت			بک فی الدهر سکوت بک قلبی یتکلم
	چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین			بفروزد ز مه او فلک جهد و جهادم