| | | | | | |
| |
مشک و عنبر گر ز مشک زلف یارم بو کند |
|
بوی خود را واهلد در حال و زلفش بو کند |
|
| |
کافر و ممن گر از خوی خوشش واقف شوند |
|
خوی را خود واکند در حین و خو با او کند |
|
| |
آفتابی ناگهان از روی او تابان شود |
|
پردها را بردرد وین کار را یک سو کند |
|
| |
چنگ تن‌ها را به دست روح‌ها زان داد حق |
|
تا بیان سر حق لایزالی او کند |
|
| |
تارهای خشم و عشق و حقد و حاجت می‌زند |
|
تا ز هر یک بانگ دیگر در حوادث رو کند |
|
| |
شاد با چنگ تنی کز دست جان حق بستدش |
|
بر کنار خود نهاد و ساز آن را هو کند |
|
| |
اوستاد چنگ‌ها آن چنگ باشد در جهان |
|
وای آن چنگی که با آن چنگ حق پهلو کند |
|
| |
باز هم در چنگ حق تاریست بس پنهان و خوش |
|
کو به ناگه وصف آن دو نرگس جادو کند |
|
| |
نرگسان مست شمس الدین تبریزی که هست |
|
چشم آهو تا شکار شیر آن آهو کند |
|
