دیوان شمس/مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند
ظاهر
مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند | مکن اسرار نهانی که وی اسرار بداند | |||||
همه را از تو چو خاشاک بر آن آب براند | که همه شیوه می را دل خمار بداند | |||||
کف او خار نشاند کف او گل شکفاند | همه گلهای نهانی ز دل خار بداند | |||||
تو به هر روز به تدریج یکی چیز بدانی | تو برو چاکر او شو که به یک بار بداند | |||||
چو اسیری به گه حکم به اقرار و گواهی | تن صوفی به گواهی دل اقرار بداند |