| | | | | | |
|
مست شدی عاقبت آمدی اندر میان |
|
مست ز خود میشوی کیست دگر در جهان |
|
|
عاقبت امر رست مرغ فلک از قفص |
|
عاقبت امر جست تیر مراد از کمان |
|
|
چند زنیم ای کریم طبل تو زیر گلیم |
|
چند کنیم ای ندیم مستی خود را نهان |
|
|
بازرسید از الست کار برون شد ز دست |
|
فاش بود فاش مست خاصه ز بوی دهان |
|
|
دارد طامات ما بوی خرابات ما |
|
هست شرابات ما از کف شاهنشهان |
|
|
جمله اجزای خاک روح شد و جان پاک |
|
عالم خاکش مخوان مایه اکسیر خوان |
|
|
تو کمری ما میان یا تو میان ما کمر |
|
گر کمری گر میان بیتو مبا گر میان |
|
|
گاه به دزدی درآ کیسه دل را ببر |
|
گاه مرا دزد گیر گو که منم پاسبان |
|
|
گه بربا همچون گرگ بره درویش را |
|
گه سگ بر من گمار های کنان چون شبان |
|
|
چون تو ندیدهست کس کس تویی ای جان و بس |
|
نادره ای در جهان اسب وفا درجهان |
|
|
گر چه جهان است عشق جان و جهان است عشق |
|
گر چه نهان است یار هست سر سر نهان |
|
|
چشم تو با چشم من گفت چه مطمع کسی |
|
هم بخوری قند ما هم ببری ارمغان |
|
|
هر تن و هر جان که هست خاک تو بودهست مست |
|
غافلشان کردهای زان هوس بینشان |
|
|
باز چو ناگه کنی سلسله جنبانیی |
|
شور برآرد به کبر از جهت امتحان |
|
|
کافر و ممن مگو فاسق و محسن مجو |
|
جمله خراب تواند بر همه افسون بخوان |
|
|
کیست که مست تو نیست عشوه پرست تو نیست |
|
مهره دست تو نیست دست کرم برفشان |
|
|
سختتر از کوه چیست چونک به تو بنگریست |
|
زنده شد از عشق زیست شهره شد اندر زمان |
|