| | | | | | |
| |
مرا چون ناف بر مستی بریدی |
|
ز من چه ساقیا دامن کشیدی |
|
| |
چنین عشقی پدید آری به هر دم |
|
پدیدآرنده چون ناپدیدی |
|
| |
دهل پیدا دهلزن چون است پنهان |
|
زهی قفل و زهی این بی‌کلیدی |
|
| |
جنون طرفه پیدا گشت در جان |
|
جنون را عقل‌ها کرده مریدی |
|
| |
هزاران رنگ پیدا شد از آن خم |
|
منزه از کبودی و سپیدی |
|
| |
دو دیده در عدم دوز و عجب بین |
|
زهی اومیدها در ناامیدی |
|
| |
اگر دریای عمانی سراسر |
|
در آن ابری نگر کز وی چکیدی |
|
| |
در آن دکان تو تخته تخته بودی |
|
اگر خود این زمان عرش مجیدی |
|
| |
در اقلیم عدم ز آحاد بودی |
|
در این ده گر چه مشهور و وحیدی |
|
| |
همان جا رو چنان ز آحاد می‌باش |
|
از آن گلشن چرا بیرون پریدی |
|
| |
بر این سو صد گره بر پایت افتاد |
|
ز فکر وهمی و نکته عمیدی |
|
