دیوان شمس/مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش

by مولوی

	مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش			که هر دو آب حیاتست پخته و خامش
	خمار باده او خوشترست یا مستی			که باد تا به ابد جان‌های ما جامش
	ستم ز عدل ندانم ز مستی ستمش			مرا مپرس ز عدل و ز لطف و انعامش
	جفای او که روان گریزپای مرا			حریف مرغ وفا کرد دانه و دامش
	بسی بهانه روانم نمود تا نرود			کشید جانب اقبال کام و ناکامش
	طرب نخواهد آن کس که درد او بشناخت			نشان نماند او را که بشنود نامش