دیوان شمس/ما را سفری فتاد بیما
ظاهر
ما را سفری فتاد بیما | آن جا دل ما گشاد بیما | |||||
آن مه که ز ما نهان همیشد | رخ بر رخ ما نهاد بیما | |||||
چون در غم دوست جان بدادیم | ما را غم او بزاد بیما | |||||
ماییم همیشه مست بیمی | ماییم همیشه شاد بیما | |||||
ما را مکنید یاد هرگز | ما خود هستیم یاد بیما | |||||
بی ما شدهایم شاد گوییم | ای ما که همیشه باد بیما | |||||
درها همه بسته بود بر ما | بگشود چو راه داد بیما | |||||
با ما دل کیقباد بندهست | بندهست چو کیقباد بیما | |||||
ماییم ز نیک و بد رهیده | از طاعت و از فساد بیما |