دیوان شمس/لولیکان توییم در بگشا ای صنم
ظاهر
لولیکان توییم در بگشا ای صنم | لولیکان را دمی بار ده ای محتشم | |||||
ای تو امان جهان ای تو جهان را چو جان | ای شده خندان دهان از کرمت دم به دم | |||||
امن دو عالم تویی گوهر آدم تویی | هین که رسید از حبش بر سر کوی حشم | |||||
چون برسد کوس تو کمتر جاسوس تو | گردد هر لولیی صاحب طبل و علم | |||||
رایت نصرت فرست لشکر عشرت فرست | تا که ز شادی ما جان نبرد هیچ غم | |||||
تیغ عرب برکنیم بر سر ترکان زنیم | چون لطفت برکشد بر خط لولی رقم | |||||
خوف مهل در میان بانگ بزن کالامان | عشرت با خوف جان راست نیاید به هم | |||||
مهر برآور به جوش وز دل چنگ آن خروش | پر کن از عیش گوش پر کن از می شکم | |||||
تا سوی تبریز جان جانب شمس الزمان | آید صافی روان گوید ای من منم |