دیوان شمس/قصد سرم داری خنجر به مشت
| قصد سرم داری خنجر به مشت | خوشتر از این نیز توانیم کشت | |||||
| برگ گل از لطف تو نرمی بیافت | بر مثل خار چرایی درشت | |||||
| تیغ زدی بر سرم ای آفتاب | تا شدم از تیغ تو من گرم پشت | |||||
| تیغ حجابست رها کن حجاب | بر رخ من گرم بزن یک دو مشت | |||||
| وصف طلاق زن همسایه کرد | گفت به خاری زن خود هشت هشت | |||||
| گفت چرا هشت جوابش بداد | در عوض زشت بدان قحبه رشت | |||||
| بهر طلاقست امل کو چو مار | حبس حطامست و کند خشت خشت | |||||
| آتش در مال زن و در حطام | تا برهی ز آتش وز زاردشت | |||||
| بس کن و کم گوی سخن کم نویس | بس بودت دفتر جان سر نوشت | |||||