دیوان شمس/علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم
| علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم | به لب چشمه حیوان بکشم پای بمیرم | |||||
| به که مانم به که مانم که سطرلاب جهانم | چو قضا حکم روانم نه امیرم نه وزیرم | |||||
| بروی ای عالم هستی همه را پای ببستی | تو اگر جان منستی نپذیرم نپذیرم | |||||
| علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم | به لب چشمه حیوان بکشم پای بمیرم | |||||
| به که مانم به که مانم که سطرلاب جهانم | چو قضا حکم روانم نه امیرم نه وزیرم | |||||
| بروی ای عالم هستی همه را پای ببستی | تو اگر جان منستی نپذیرم نپذیرم | |||||