دیوان شمس/عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری

by مولوی

	عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری			نیکو نگر که منم آن را که می‌نگری
	من نزل و منزل تو من برده‌ام دل تو			که جان ز من ببری والله که جان نبری
	این شمع و خانه منم این دام و دانه منم			زین دام بی‌خبری چون دانه می‌شمری
	دوری ز میوه ما چون برگ می‌طلبی			دوری ز شیوه ما زیرا که شیوه گری
	اندر قیامت ما هر لحظه حشر نوست			زین حشر بی‌خبرند این مردم حشری
	ارواح بر فلک‌اند پران به قول نبی			ارواح امتنانی طائر خضری
	ز آن طالب فلکند کز جوهر ملکند			انظر الی ملک فی صورت البشری
	این روح گرد بدن چون چرخ گرد زمین			فالجسم جامده و الروح فی السفری
	زین برج‌ها بگذر چون همپر ملکی			و اطلع علی افق کالشمس و القمری