| | | | | | |
| |
طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید |
|
نقش گرمابه یک یک در سجود اندرآید |
|
| |
نقش‌های فسرده بی‌خبروار مرده |
|
ز انعکاسات چشمش چشمشان عبهر آید |
|
| |
گوش‌هاشان ز گوشش اهل افسانه گردد |
|
چشم‌هاشان ز چشمش قابل منظر آید |
|
| |
نقش گرمابه بینی هر یکی مست و رقصان |
|
چون معاشر که گه گه در می احمر آید |
|
| |
پر شده بانگ و نعره صحن گرمابه ز ایشان |
|
کز هیاهوی و غلغل غره محشر آید |
|
| |
نقش‌ها یک دگر را جانب خویش خوانند |
|
نقش از آن گوشه خندان سوی این دیگر آید |
|
| |
لیک گرمابه بان را صورتی درنیابد |
|
گر چه صورت ز جستن در کر و در فر آید |
|
| |
جمله گشته پریشان او پس و پیش ایشان |
|
ناشناسا شه جان بر سر لشکر آید |
|
| |
گلشن هر ضمیری از رخش پرگل آید |
|
دامن هر فقیری از کفش پرزر آید |
|
| |
دار زنبیل پیشش تا کند پر ز خویشش |
|
تا که زنبیل فقرت حسرت سنجر آید |
|
| |
برهد از بیش وز کم قاضی و مدعی هم |
|
چونک آن ماه یک دم مست در محضر آید |
|
| |
باده خمخانه گردد مرده مستانه گردد |
|
چوب حنانه گردد چونک بر منبر آید |
|
| |
کم کند از لقاشان بفسرد نقش‌هاشان |
|
گم شود چشم‌هاشان گوش‌هاشان کر آید |
|
| |
باز چون رو نماید چشم‌ها برگشاید |
|
باغ پرمرغ گردد بوستان اخضر آید |
|
| |
رو به گلزار و بستان دوستان بین و دستان |
|
در پی این عبارت جان بدان معبر آید |
|
| |
آنچ شد آشکارا کی توان گفت یارا |
|
کلک آن کی نویسد گر چه در محبر آید |
|
