دیوان شمس/شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین
ظاهر
شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین | بر سر جمله شهان و سرفرازان نازنین | |||||
بر سران و سروران صد سر زیاده جاه او | در میان واصلان لطف رحمان نازنین | |||||
او به اوصاف الهی گشته موصوف کمال | بر سریر و بر سران تخت سلطان نازنین | |||||
بزم را از وی جمال و رزم را از وی جلال | هم به بزم و هم به رزم لطف کیهان نازنین | |||||
پیش او بنهاد مفتاح خزاینهای خاص | کرده از عشق و محبتهاش یزدان نازنین | |||||
در میان صد هزاران ماه او تابان چو خور | وصف او اندر میان وصف شاهان نازنین | |||||
آنک خاک پاش شد او بر سران شد سرفراز | مست او اندر میان جمله مستان نازنین | |||||
اندر آن موجی که خاصان بر حذر باشند از آن | اندر آن موج خطر او خفته استان نازنین |